و انتقال بلغت ديگر شود، و هر گاه همزه در موضع و محل جزم قرار گرفت و هر گاه معنى در كلمه‌اى اشتباه بكلمه ديگر شود، و هر گاه ترك همزه مؤدّى و منجر باجماع دو واو گردد، پس اين مطلب را بفهم و كسى كه ذا مسغبه قرائت كرده آن را مفعول اطعام قرار داده، و يتيما بدل از آن است و ممكن است كه يتيم صفت ذا مسغبه باشد مثل قول تو كه مى‌گويى رأيت كريما عاقلا و ممكن است كه صفت بعد از صفت كه كريم است باشد.

لغات:

الحل: الحال و آن ساكن است، و الحلّ بمعناى حلال است و رجل حلّ و حلال يعنى محلّ مقيم و ساكن.

الكبد: در لغت شدّت و سختى امر است و از آنست تكبد اللين هر گاه غليظ و سخت شود و از آنست كبد براى اينكه آن خون غليظ است كه بسته ميشود و تكبد الدم هر گاه مانند كبد گردد.

لبيد شاعر گويد:

لبيد براى برادرش كه در جاهليّت مرده مرثيه ميخواند و ميگويد اى چشم آيا براى اربد گريه نميكنى زمانى كه ما قيام كرديم و دشمنهاى ما هم در سختى قيام كردند، شاهد اين بيت كبد است كه بمعناى سختى و شدّت است.

و اللبد: بسيار از تلبد الشي‌ء هر گاه بعضى از آن بر بعضى ديگر تركيب شود و از آنست لبد ميگويند ما له سبد و لا لبد، ندارد چيزى نه كم و نه زياد.