ميخ بر زمين كشيده و كوبيده و ميگذارد تا ميميرد، گويد: همسرش (آسيه) را بچهار ميخ كوبيده و آسيايى بزرگ بر سينه‌اش گذارد تا مرد، و بيان آن در سوره 6 گذشت.

((الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ)) مقصود عاد و ثمود و فرعون است كه سركشى كردند يعنى در شهرها بر پيامبران خدا طغيان نمودند و در آنجاها مرتكب به نافرمانى خدا شدند.

((فَأَكْثَرُوا فِيهَا)) يعنى بسيار كردند در روى زمين يا در شهرها.

((الْفَسادَ)) كلبى گويد: يعنى كشتار و گناه‌ها را سپس بيان فرمود خداى سبحان آنچه بايشان در دنيا نمود به اينكه فرمود.

((فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ)) زجاج گويد: پس قرار داد تازيانه‌اى كه ايشان را بسبب آن زد عذاب و شكنجه آنها.

و بعضى گفته‌اند: يعنى ريخت بر سر ايشان پاره‌اى از عذاب را مانند عذاب با تازيانه‌اى كه شناخته شده مقصود عذاب و شكنجه با تازيانه است.

قتاده گويد: البته هر چيزى را كه خدا بسبب آن عذاب كند آن سوط و تازيانه و شلّاق خدايى است، پس بر عذاب مجاز اسم شلّاق را اطلاق و اجرا نموده، تشبيه فرموده خداوند سبحان عذابى را كه بآنها روا داشت و بر آنها القاء فرمود بريختن عذاب پى در پى بر آن تا هلاكش نمود.

((إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ)) كلبى و حسن و عكرمه گويند: يعنى البتّه پروردگار تو هر آينه در كمينگاه و كنار راه ستمكارانست پس هيچكس از او فوت نميشود و مقصود اينست كه چيزى از اعمال ايشان از او فوت نشود