و بعضى گفته‌اند: كه چون خداوند تختهاى بهشتى و ارتفاع آنها را ياد كرد، كفّار قريش تعجّب كرده از آن و گفتند چگونه بر آنها بالا ميروند پس خداوند سبحان شتر را بآنها نشان داد و اينكه آن چگونه تسخير بنى آدم شده است با بزرگيش تا اينكه ميخوابد براى سوار شدن بر آن و بعد از آن بلند ميشود، و چگونه خداوند سبحان آسمانها و زمين و كوه‌ها را محكم نموده براى ردّ كردن بر اين مردم و البته خداوند سبحان اين چهار چيز را مخصوص و مختص بذكر و ياد آورى نمود براى مجراى اينكه همه مردم در معرفت و شناخت آنها يكسانند[1].

[1]- در تفسير برهان محدث بحرينى در ضمن تفسير آيه كريمه« إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ، ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ، ده روايت مفصّل و مختصر از كلينى و شيخ بزرگوار صدوق عليه الرحمه نقل نموده كه مفاد و مضمون تمام آنها اينست كه مقصود از الينا و علينا آل محمد : هستند.

براى نمونه دو حديث آن را از كلينى ياد آور ميشوم، در كافى شريف باسنادش از جابر از حضرت ابى جعفر باقر روايت نموده كه فرمود اى جابر هر گاه روز قيامت شود خداوند عزّ و جل اوّلين و آخرين را براى داورى زنده نمايد، و امير المؤمنين على 7 خوانده شود پس بپوشاند رسول خدا6 را حلّه سبزى كه ما بين مشرق و مغرب را روشن كند، و مثل آن را بر على 7 بپوشاند آن گاه آنها بالا روند سپس ما را بخوانند پس حساب مردم را بما واگذار نمايند، پس ما به خدا سوگند اهل بهشت را در بهشت داخل نمائيم و اهل آتش را در آتش اندازيم ...

و در حديث ديگر از سماعه باسنادش نقل نموده كه گفت در خدمت حضرت موسى بن جعفر 8 نشسته بودم و مردم در دل دنباله پاورقى از صفحه قبل:

شب مشغول طواف بودند، پس فرمود: اى سماعه، الينا اياب هذا الخلق و علينا حسابهم، بسوى ماست بازگشت اين مردم و بر ماست حساب ايشان، پس آنچه گناه بين ايشان و خداى تعالى است ما حتما از خداى تعالى خواسته‌ايم كه براى ما آن را صرف نظر نموده و عفو فرمايد و خداوند اجابت فرمود و آنچه بين ايشان و مردم است ما از ايشان خواهانيم كه بما ببخشند، و آنها پذيرفتند و خداوند عزّ و جلّ بايشان عوض آن را مرحمت فرمايد.