((عامِلَةٌ ناصِبَةٌ)) كنندگان رنجبران.

اقوال در اين آيه‌

1- حسن و قتاده گويند: يعنى كنندگان در آتش و رنجبران در آن، گويند، آنها در دنيا براى خداى سبحان كار نكردند، پس در آتش فعّاليت و كوشش كنند و رنج و تعب برند كه سلاسل و غلهاى آتشى را از خود دور سازند و علاج كنند.

ضحاك گويد: آنها را تكليف كنند كه از كوهى كه از آهن است در آتش بالا روند، كلبى گويد بصورت و چهره‌هايشان در آتش كشيده ميشوند.

2- عكرمه و سدى گويند: مقصود اينست كه معصيت كنندگان در دنيا رنجبران در آتشند در روز قيامت.

3- سعيد بن جبير و زيد بن اسلم و ابى الضحى از ابن عبّاس گويند:

كنندگان زحمتكش و رنجبران در دنيا عمل و زحمت ميكشند بر خلاف آنچه خداى تعالى ايشان را بدان امر فرموده و ايشان رهبانان و اصحاب صوامع و اهل بدعت‌ها و آراء باطله‌اند خداوند اعمال ايشان را در بدعت و ضلالت قبول نكند و اعمالشان باطل و بيهوده ثوابى بر آن داده نشود حضرت ابو عبد اللَّه صادق 7 فرمود: هر ناصب و دشمنى نسبت به ما اگر عبادت كند و كوشش كند مصداق اين آيه خواهد بود( عامِلَةٌ ناصِبَةٌ).

((تَصْلى‌ ناراً حامِيَةً)) ابن عبّاس گويد: مى‌افكند آتشى بسيار سوزنده كه شعله آن افروخته است بر دشمنان خدا.

و بعضى گفته‌اند: يعنى: البته گروه نواصب ملازم ميشوند سوختن به‌