[سوره الكوثر (108): آيات 1 تا 3]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(إِنَّا أَعْطَيْناكَ الْكَوْثَرَ (1) فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ (2) إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ (3))

ترجمه:

بنام خداوند بخشاينده مهربان (1) البتّه ما بتو كوثر عطا كرديم (2) پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن (و يا دست خود را موقع تكبير تا محاذى گوش و گلويت بلند كن) بيگمان دشمن و خصم تو ابتر و بدون عقب خواهد بود.

لغات:

الكوثر: بر وزن فوعل از كثرت است و آن چيزيست كه از شأن آن كثرت است و كوثر خير فراوانست.

الاعطاء: بر دو قسم است، بخشيدن بنحو تمليك و بخشيدن بغير تمليك بمعناى اباحه تصرّف (مثل تحليل بضع كه بخشيدن كنيز است، صرفا براى تمتّع و كاميابى) اعطاء كوثر: تمليك است مانند بخشيدن اجرت و ريشه و اصل آن از عطا يعطوا، هر گاه دريافت كند.

و الشانى: بمعناى دشمن كينه‌توز است:

الأبتر: اصل آن الاغى است كه دم بريده باشد، و در حديث زياد (ابن ابيه لعنه اللَّه) است كه او خطبه خوانده خطبه بتراء براى اينكه او