دليل:

ابو على گويد: ابو عبيده گفته الفته و آلفته دو لغت هستند، ابو زيد انشاد كرده:

آن زن از الفت گيرندگان است مانند آهوانى كه پهلو و شكمشان سفيد، و با زمين‌هاى سنگستانى الفت دارند و نور آفتاب در گردنشان درخشندگى ميكند، شاهد اين بيت مؤلفات است كه از الفت است، و ديگرى سروده:

الفت گرفتند، اسبهايى كه بر روى سه دست و پاى خود ايستاده، پس همواره چنين هستند مثل آنكه يك پاى آن شكسته است كه بر آن سه ديگر ميايستند و ديگرى گويد:

پنداشتيد كه برادران شما قريش بر ايشان الفت است و براى شما الفت نيست و الف و آلاف مصدر الف و ايلاف مصدر آلف است.

لغات:

ايلاف: ايجاب و ايجاد الفت است به تدبير نيكو و مهربانى، گفته ميشود الف يالف الفاء، الفت گرفت و الفت ميگيرد، الفت گرفتنى و آلفه يؤلفه ايلافا هر گاه او را قرار دهد كه الفت گيرد، پس ايلاف نقيض و ضد ايحاش و وحشت است و مانند آنست، ايناس، و الف الشي‌ء لازم شدن آنست بر عادتى كه نفس بآن آرام و آسايش گيرد.

الرحله: حالت سير است بر راحله و مركب و آن شتريست كه نيرومند