[سوره القارعة (101): آيات 1 تا 11]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(الْقارِعَةُ (1) مَا الْقارِعَةُ (2) وَ ما أَدْراكَ مَا الْقارِعَةُ (3) يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ (4))

(وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (5) فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ (6) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ (7) وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ (8) فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ (9))

(وَ ما أَدْراكَ ما هِيَهْ (10) نارٌ حامِيَةٌ (11))

ترجمه:

بنام خداوند بخشاينده مهربان (1) روز كوبنده (مراد روز قيامت است كه دلها بهول و هراس كوبيده ميشود) (2) كوبنده چيست؟ (3) تو را چه چيز دانا كرد (تا بدانى) كه كوبنده چيست؟ (4) روزى كه مردم از شدّت رستاخيز، مانند پروانه‌ها پراكنده باشند.

(5) و كوه‌ها (از هول آن روز) چون پشم رنگين حلّاجى شده بگردد (6) و امّا هر كه وزنهاى اعمال او (بكارهاى شايسته) گران و سنگين آيد (7) او در زندگى پسنديده است (8) و امّا هر كه سنجش كردار او (از حسنات) سبك باشد (9) پس جاى او هاويه است (10) و چه چيز تو را دانا گردانيد كه هاويه چيست (11) آن آتشى است در غايت گرمى.