سوره قارعه‌

(مكّى است) يازده آيه كوفى و حجازى، و هشت آيه بصرى و شامى است.

اختلاف آيات آن:

در سه آيه است،( الْقارِعَةُ) اوّل كوفي است،( ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ‌)، و( خَفَّتْ مَوازِينُهُ‌) هر دوى آنها حجازى و كوفى است.

فضيلت آن:

در حديث ابى بن كعب است كه هر كس آن را قرائت كند خداوند پرونده او را در روز قيامت بسبب آن سنگين نمايد.

عمر و بن ثابت از ابى جعفر 7 روايت نموده كه فرمودند: هر كس القارعه را تلاوت كند خداوند او را از فتنه رجال كه باو ايمان آورد و از چرك دوزخ در روز قيامت در امان قرار دهد.

توضيح و وجه ارتباط اين سوره با سوره قبل:

اين سوره متّصل بسوره جلوتر شده اتّصال مانند بمانند، پس البتّه هر دو آن سوره در ذكر قيامت است، پس فرمود: