باز ايستادگان نبودند تا آن گاه كه حجّتى روشن بسويشان آمد (2) يعنى رسولى از جانب خداى كه صحيفه‌هاى پاكيزه را (قرآنى كه از كذّب منزّه است ميخواند) كه در آن نامه‌ها نوشته‌هايى است استوار (3) و كسانى كه كتابشان خبر داده (در باره نبوّت محمد ص) اختلاف نداشتند مگر از پس آنكه حجّت ظاهر (محمد ص) بسويشان آمد.

(4) و اهل كتاب دستور نداشتند جز اينكه خداى او را بپرستند در آن حال كه دين خويش را براى او خالص كنند و ميل كننده بدين اسلام باشند و نماز را بپاى دارند و زكات را بدهند، و اين كيش راست و استوار است (5) البتّه آنان كه از اهل كتاب كافر شدند و نيز مشركان در آتش دوزخند، در آن حال كه در آتش هميشه ميمانند آنان خود بدترين آفريدگانند (6) آنان كه ايمان آورده‌اند و كارهاى ستوده كردند آنان حقّا بهترين آفريدگان هستند (7) پاداششان نزد پروردگارشان بهشتهاى جاودانيست كه نهرها از زير آن روانست هميشه در آنجا جاويد باشند خداى از ايشان خوشنود شود و ايشان از او خوشنود باشند اين (بهشت و رضوان) براى آن كس است كه (از انتقام) پروردگار خويش بترسد.

قرائت:

نافع و ابن ذكوان (البراية) با همزه قرائت كرده و ديگران بدون همزه خوانده‌اند.

دليل:

ابو على گويد: البريئه از براء اللَّه الخلق است، پس قاعده در آن همزه است مگر اينكه آن از مواردى باشد كه ترك همزه نموده مثل قول ايشان‌