اينكه بگويى، لا اله الّا هو، پس نفى كنى چيزى را كه جايز در صفت او نيست از شريك گرفتن در عبادت او با اقرار به اينكه او در الوهيتش يكتاء بى همتاء است.

و از اسم اراده مسمّى (و حقيقت لا حدّى (را نموده، و بعضى گفته‌اند:

اسم را ياد نمود، و مقصود بآن تعظيم و بزرگداشت مسمّى است چنانچه لبيد گويد:

تا يك سال سپس ... سلام و درود بر شما باد.

و خوب است قارى هر گاه اين آيه را قرائت كرد بگويد: سبحان ربّى الاعلى گر چه در نماز باشد، حضرت باقر 7 فرمود، هر گاه خواندى‌( سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى‌)، بگو سبحان ربّى الاعلى گر چه در خاطر و باطنت هم باشد.

و الاعلى: بمعناى قادر و توانايى است كه هيچ قادرى تواناتر از او نيست غالب و قاهر بر هر كس.

و بعضى گفته‌اند الاعلى: صفت اسم است، و معنايش سبّح اللَّه بذكر اسمه الاعلى، تسبيح و تنزيه كن بياد نام اعلاى خدايت، و نامهاى نيكوى خدا تمامش اعلى است.

ابن عبّاس گويد: بنام اعلاى پروردگارت نماز بخوان.

((الَّذِي خَلَقَ)) آن خدايى كه خلق را بيافريد( (فَسَوَّى)) و در ميان آنها در باب احكام و اتقان تساوى قرار داد.