نشود.

و حسن از پيامبر 6 روايت نموده كه در باره شب قدر فرمود، آن شب سهل و معتدلى است نه گرم است و نه سرد خورشيد در صبح آن طلوع ميكند در حالى كه شعاعى و نورى براى آن نيست، سپس خداوند سبحان براى بزرگداشت مقام اين شب و تنبيه كردن بزرگى قدر آن و شرافت محلّ آن فرمود:

((وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ)) پس مثل اينكه فرموده نميدانى اى محمّد چه اندازه بزرگست شب قدر و نميدانى احترام آن چيست، و اين تحريص و ترغيب بر عبادت در آنست، سپس خداوند سبحان تفسير فرمود، حرمت و عظمت آن را و فرمود:

((لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ)) قتاده و مقاتل گويند: يعنى قيام شب قدر و عمل در آن بهتر است از قيام هزار شبى كه در آن شب قدر و روزه رمضان نباشد، و جهتش اينست كه البتّه بعضى از اوقات بر بعضى ديگر برترى دارد، بواسطه آنچه را كه از خير و نفع در آنست، پس چون خدا خير فراوان را در شب قدر قرار داد از هزار ماهى كه در آن خير و بركتى كه در اين شب است در آن نباشد بهتر است.

حسن و مجاهد گويند: ليله قدر ناميده شده براى اينكه آن شب شب چنانيست كه خدا در آن شب حكم ميكند و تقدير مينمايد بآنچه در تمام سال واقع ميشود، و آن شب مباركى است در قول خدا،( إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ)، زيرا خداى تعالى نازل ميكند در آن خير و بركت و مغفرت را.

ابو الضحى از ابن عبّاس روايت كرده كه قضايا در شب نيمه ماه شعبان‌