حكم و تقدير ميشود آن گاه سپرده ميشود بصاحبانش در شب قدر.

زهرى گويد: ليله قدر يعنى شب شرف و شب بزرگ و شبى كه مقام بزرگى دارد، از قول ايشان كه ميگويند مردى كه براى او قدر و مقامى است نزد مردم يعنى منزلت و شرافت دارد، و از اينست آيه‌( ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ‌) يعنى حق عظمت و بزرگى او او را تعظيم نكردند و بزرگ نداشتند.

ابو بكر ورّاق گويد: براى اينكه كسى كه صاحب قدر و مقام نباشد هر گاه آن شب را احياء بدارد (بعبادت خدا) صاحب قدر و مقام شود، و غير او گويد: براى اينكه براى طاعتهاى در آن شب (از صد ركعت نماز و دو ركعت نماز با هفت قل هو اللَّه احد و استغفار هفتاد مرتبه و قرآن سر گرفتن و هزار بار سوره انا انزلناه فى ليله القدر خواندن و دعاء شريف جوشن و زيارت حضرت ابى عبد اللَّه الحسين 7 و اعمال ديگر آن، قدر عظيم و ثواب جزيل است.

و بعضى گفته‌اند: آن را شب قدر ناميده‌اند براى اينكه در آن شب نازل شده كتابى چون قرآن كه صاحب قدر است بر پيغمبرى چون حضرت محمد بن عبد اللَّه خاتم الانبياء 6 كه صاحب قدر است براى خاطر امّت اسلام كه صاحب قدرند بر دست فرشته‌اى چون جبرئيل كه صاحب قدر است.

و برخى گفته‌اند: آن شب تقدير است براى اينكه خداى تعالى در آن شب تقدير فرموده نزول قرآن را، خليل بن احمد (نحوى) گويد: شب قدر ناميده شده براى اينكه زمين در آن شب تنگى ميكند بفرشتگان. از قول خدا( وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ‌)، و كسى كه در تنگى روزى قرار گرفته يا كسى كه تنگ شده‌