و محكم كرد.

تفسير:

((وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ)) ابن عبّاس و حسن و مجاهد و عكرمه و قتاده و عطا گويند: خداوند سبحان ياد كرده بانجيرى كه خورده ميشود و به زيتونى كه از آن روغن زيتون گرفته ميشود، و اين ظاهر آيه است، و البتّه قسم خورده به انجير كه آن ميوه‌اى است پاك شده و خالص از عيب كم شدن و نيست شدن است براى اينكه تمام آن جذب به بدن ميشود و در آن بزرگترين عبرت زيرا خداوندى كه نام او عزيز است قرار داده آن را بمقدار و اندازه لقمه و آن را بر اين صفت قرار داده جهت نعمت دادن بر بندگانش بسبب آن.

ابو ذر غفارى از پيامبر 6 روايت نموده كه در باره انجير فرمود، اگر گفته بودم كه ميوه‌اى از بهشت نازل شده هر آينه ميگفتم كه اين انجير است براى اينكه ميوه بهشت بدون دانه است، پس آن را بخوريد كه بواسير را قطع ميكند و براى درد نقرس (سياتيك) سودمند است.

و امّا زيتون پس البته گرفته ميشود از آن روغن زيتون كه در بيشتر غذاها مصرف ميشود، و آن خورشت است و انجير طعام است و غذائيت دارد و در آن منافع بسيار است.

قتاده گويد: تين كوهى است كه شهر دمشق در دامنه آن قرار دارد و زيتون آن كوهيست كه بيت المقدّس بر آن بنا شده است.

عكرمه گويد: تين و زيتون نام دو كوه است و آنها را تين و زيتون ناميده‌اند براى اينكه در آنها درخت انجير و زيتون فراوانست.

كعب الاحبار و عبد الرحمن بن غنم و ابن زيد گويند: تين مسجد-