فرمود( (فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً)) با هر سختى و ناراحتى آسايش و آسانى خواهد بود، عطاء از ابن عبّاس روايت كرد كه گفت خداوند متعال ميفرمايد من يك ناراحتى و شدّت خلق كردم و دو راحتى و آسايش، پس هرگز سختى بر راحتى شدّت بر رفاهيّت غلبه نكند.

از حسن روايت شده كه پيغمبر 6 يك روز بيرون آمد در حالى كه خوشحال و فرحناك و خندان بود و ميفرمود هرگز شدت بر راحتى و آسايش پيروز و غالب نشود،( فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً، إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً)[1].

فراء گويد: عرب ميگويد هر گاه نكرده‌اى را ياد كردى سپس شمردى نكره‌اى را مثل آن دو نكره، خواهند بود مثل قول تو مى‌گويى هر گاه درهمى كسب كردم پس يك درهم خرج ميكنم پس درهم دوّم غير از درهم اوّل پس هر گاه آن را معرفه شمردى پس آن معرفه است مثل قول تو كه مى‌گويى هر گاه يك درهم كاسبى كردم پس همان يك درهم را خرج ميكنم پس درهم دوّم همان درهم اوّل است، و مانند اين است آنچه زجاج گويد كه خدا ياد كرد عسر را با الف و لام آن گاه دو بار آن را ياد كرد پس معنايش اينست كه با يك عسر دو پسر با يك شدّت و سختى دو گونه آسانى و راحتى خواهد

[1]- تنبيه آيه شريفه آگاهى است از جانب خداوند منّان بمؤمنان بلطف و احسان كه در پايان عسر و سختى دوره زمان از سختى و فقر و ابتلاء، و ناگواريهاى ابناء زمان صبر نمايند و اميدوار باشند كه محققا بعد از عسر وعده سبحانى منجر و يسر خواهد آمد چنانچه گفته‌اند: