اعمال زشت و بد آلوده كند.

و بگفته ابن عبّاس آن را گمراه و هلاك كند، و بگفته قتاده آن را بفجور و گناه اندازد، و بگفته بعضى ديگر يعنى حقّا رستگار است نفسى كه خدا آن را تزكيه كند و بدبخت و بيچاره است نفسى كه خدا او را خوار و ذليل كند، يعنى آن را اندك و پست قرار دهد.

از سعيد بن ابى هلال روايت شده كه گفت: هر گاه رسول خدا 6 آيه‌( قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها) را قرائت ميفرمود وقف ميكرد، و سپس مى‌فرمود

اللّهمّ آت نفسى تقواها انت وليها و مولاها و زكّيها و انت خير من ذكاها

بار پروردگارا تقوا و پرهيزكارى به نفس من عطا فرما، زيرا تويى متصرّف در نفس من و آقاى من و پاك فرما آن را و تويى بهترين كسى كه آن را پاك كند.

زراره و حمران (پسران اعين) و محمد بن مسلم از حضرت باقر و حضرت صادق 8 روايت كرده‌اند، در قول خدا،( فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها)، فرمود بيان ميكند آنچه را كه انجام ميدهد و آنچه را كه ترك ميكند، و در قول خداى تعالى،( قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها) فرمود قطعا رستگار است كسى كه اطاعت كند خدا را( وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها) فرمود مسلّما زيانكار است كسى كه گناه كند.

ثعلب گويد: رستگار است كسى كه نفس خود را تزكيه كند بصدقه دادن و كار خير كردن، و زيانكار است كسى كه خود را در ميان اهل خير جا زند و بچپاند و حال آنكه از ايشان نباشد، سپس خبر داد خداى سبحان از قوم ثمود و قوم صالح و فرمود: