بآيه‌( يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ‌) پس گريسته تا افتاد و از خواندن ماند.

((كَلَّا)) آن ردع و زجر يعنى مرتدع شويد و ممنوع گرديد از گناهان پس امر چنان كه شما بر آن هستيد نيست سخن در اينجا تمام و در نزد ابى حاتم سهل (كلّا) مبتداء متّصل بما بعد بمعناى حقّا ميباشد.

((إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ)) حسن گويد: يعنى كتاب ايشان كه در آن اعمالشان از گناهان و معصيتهايشان ثبت شده است.

ابن عبّاس و مجاهد و قتاده و ضحّاك گفته‌اند: يعنى نوشته شده در پرونده آنها كه در سجّين است و آن در زمين هفتم پائين‌ترين زمينهاست.

براء بن عازب گويد: پيغمبر 6 فرمود: سجّين پائين ترين زمين هفتم است.

و شمر بن عطيّه گويد: ابن عبّاس آمد پيش كعب الاحبار و گفت مرا خبر ده از قول خداى تعالى.( إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ‌) گفت روح فاجر را به آسمان ميبرند. پس آسمان از پذيرفتن خود دارى ميكند آن گاه آن را به زمين ميآورند. پس زمين نيز قبول نميكند. پس آن را بهفت زمين داخل مينمايند تا بسجّين ميرسد و آنجا جاى لشگر شيطانست. و مقصود در آيه اينست كه كتاب و پرونده عمل آنها گذارده ميشود.

ابو هريره از پيغمبر 6 روايت كرده كه سجّين چاهيست در دوزخ سر گشاده و فلق چاهيست در آن سر بسته.

ابى مسلم گويد: سجّين اسم پرونده اعمال آنهاست و آن ظاهر قرآن است. يعنى آنچه خداوند بر كفّار نوشته يعنى واجب كرده بر ايشان از كيفر كردار در اين كتابيست نامش سجّين است. و لفظش از باب سجن كه بمعنى‌