ديده نميشوند و در وقت غروبشان متوارى ميگردند. و اينست خنوس و كنوس آنها و بگفته ابن مسعود آنها گاو وحشى است و بگفته ابن جبير آنها آهوان هستند.

((وَ اللَّيْلِ إِذا عَسْعَسَ)) حضرت على 7 و ابن عبّاس و مجاهد و قتاده گويند: يعنى آن گاه كه به تاريكى خود ادبار نمود و بگفته حسن آن گاه كه بتاريكيش اقبال نمود. و بگفته جبائى آن گاه كه به پرده خود جهان را تاريك نمود.

(وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ)) يعنى آن گاه كه صبح پرده از چهره خود بر گرفت و روشن نمود و مقصود اينكه روشنايى آن كشيده شد تا روز گرديد.

((إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ)) حسن و قتاده گويند: اين جواب قسم است.

يعنى اينكه قرآن گفته فرستاده بزرگواريست بر پروردگارش و او جبرئيل 7 است. و آن كلام خداى تعالى است كه بر لسان او نازل كرده يعنى آن را محمّد 6 از جبرئيل 7 شنيده و از قبل و طرف خود نگفته است. و بعضى گفته‌اند: كه آن را اضافه بجبرئيل 7 نموده براى اينكه خداوند تبارك و تعالى بجبرئيل فرمود برو خدمت محمّد 6 و باو چنين بگو. سپس جبرئيل (ع) را تعريف و فرمود:

((ذِي قُوَّةٍ)) يعنى در آنچه تكليف باو شده و بآن مأمور گرديده از علم و عمل و تبليغ رسالت.