(تَشاؤُنَ‌) هم نيز داخل در جواب قسم است. و قول او( لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ‌) بدل از قول او للعالمين. بدل بعض از كلّ است. پس تمام اين مركب از فعل و فاعل و از قسم و جوابهاى آنست.

مقصود و تفسير:

سپس خداوند سبحان آنچه در پيش فرمود مؤكّد نمود بقسم و فرمود:

((فَلا أُقْسِمُ)) يعنى فاقسم. پس سوگند ياد ميكنم ولاء زايد است و ما ياد كرديم اختلاف علماء را در باره لا در آيه‌( (لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ))( (بِالْخُنَّسِ)) و آنها ستارگانى هستند كه روز پنهان ميشوند و شب ظاهر ميشوند.( (الْجَوارِ)) صفت خنّس است زيرا آنها در مدار و افلاك خود سير ميكنند( (الْكُنَّسِ)) نيز از صفات آن ستارگان است كه متوارى و پنهان در بروج خود ميشوند چنان كه، آهوان در لانه‌هاى خود پنهان ميشوند. حضرت على 7 ميفرمايد آنها پنج ستاره هستند: 1- زحل 2- مشترى 3- مريخ 4- زهره- 5- عطارد[1] و بعضى گفته‌اند: يعنى آنها در روز غايب و مخفى ميشوند و

[1] اين پنج ستاره در عرف منجّمين و ستاره شناسان ستارگان پنجگانه متحيّر و سر گردان ناميده ميشوند براى اينكه سير آنها شباهت بسير ماه و خورشيد ندارد بلكه مثلا از برج حمل به برج ثور سير ميكند و چند روزى در جاى خود بى حركت توقّف ميكنند سپس بر ميگردند در مسير خود دو مرتبه تا داخل برج حمل ميشوند از آخرش پس باز چند روز از حركت ميمانند سپس در سير خود مستقيم ميشوند و همچنين تا اينكه مشترى در يك دور يازده مرتبه رجعت و برگشت دارد و زحل بيست و نه رجعت و اين بنظم و قدر معيّن و مرتّب مانند ساير حركات فلكيه است و منجّمين قديم اين را نسبت ميدادند بافلاك صغيرى كه محيط بزمين نيستند هر گاه ستاره‌اى در پائين خود سير ميكرد آن را ميديدى بر گشته است و هر گاه در بالا سير ميكرد آن را مستقيم ميديدى و آنها را فلك( تدوير ميناميدند. و امّا امروز آنها را نسبت ميدهند بامتزاج حركت زمين با حركت اين ستارگان و شرح اين بسيار مفصّل رجوع بكتب هيئت و نجوم شود. فخر رازى گويد: رجوع اين ستارگان خنوس و كنوسشان مخفى شدن آنهاست در زير نور خورشيد. يعنى موقع سوختن يا در روز.( شعرايى)