و روز اقبال و شب ادبار نمايد در اين شعر تعريف غارى كه مخفى گاه و يا منزل او بوده است مينمايد.

شاهد اين بيت عسعسا است كه براى اقبال روز و ادبار شب آمده است.

العس: خواستن چيز است در شب و از آنست شبگرد (و عسس) گرفتن ميگويند. عسعس اللّيل و سعسع شبگردى كرد.

اعراب:

(إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ‌). جواب قسم است. سپس رسول را توصيف فرمود:

تا قول خودش امين آن گاه فرمود:( وَ ما صاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ‌) و آن عطف بر جواب قسم است. و همين طور ما بعدش. و قول او:

((فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ)) اعتراض است. فرّاء گويد: عرب ميگويد الى اين تذهب. و اين تذهب تا كجا ميروى. و كجا ميروى و ميگويند. ذهبت الشّام و خرجت الشّام. تا شام (سوريا) رفتم. و از شام بيرون آمدم. و انطلقت السّوق. و ببازار رفتم گويد ما از عرب اين سه حرف و مثال را شنيديم.

فرّاء انشاد كرده و گفت:

قبيله حنيفه وقتى ما را ببينند بر سر ما فرياد كند و هر زمينى كه براى صبحگاهان بروند. با فرياد و داد خواهند رفت.

شاهد اين بيت كلمه تذهب ميباشد. مقصود اراده كرده (الى اىّ الارض) را و سيبويه از اين سه مثال حكايت نكرده مگر. ذهبت الشّام را و بنا بر اين معنى آمده‌( (فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ)) و معنايش. فالى اين تذهبون است و قول خدا.( إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ‌) نيز جواب قسم است. و قول خدا.( وَ ما)