و اين تعريف سختى آن روز است چنان كه گفته ميشود:

(هذا امر يشيب منه الوليد تشيب منه النّواصى) اين كاريست كه نوزاد كودك را پير و موى سر را سفيد ميكند وقتى بسيار سخت باشد و معنايش اينست به آن چيز شما از عذاب اين روز پناه ميبريد اگر كفر ورزيد و چگونه از خود دفاع ميكنيد عذاب ما را.

نابغه شاعر گويد:

يعنى پوشيد و روپوشش افتاد و صورتش پيدا شد پس آن را از ما با دستش پوشانيد، سپس خداى سبحان در تعريف سختى آن روز زياد نموده و فرمود:( (السَّماءُ مُنْفَطِرٌ)) آسمان پاره ميشود براى شدّت و سختى آن روز و هاء( (بِهِ)) به اليوم و آن روز بر ميگردد و اين چنانست كه ميگويند فلانى در كوفه است و معنايش اينست كه آسمان شكافته و پاره ميشود در اين روز از هول و سختى آن و بعضى گفته‌اند: بسبب اين روز و هول و شدّت آن و بعضى هم گفته‌اند به امر و قدرت خداوند فرمود (منفطرة) براى اينكه لفظ سماء مذكّر و جايز است كه هم مذكّر و هم مؤنّث آيد و كسى كه مذكّر آورده مقصودش از سماء سقف است.

و بعضى گفته‌اند: معنايش صاحب انفطار چنان كه ميگويند امرأة مطفل يعنى زن اولاد دار و امرأة مرضع يعنى زن صاحب رضاع و شير ده پس ميشود

[1] نصيف پوشيه و مقنعه را گويند: زنى را تعريف ميكند كه پوشيه و حجاب او افتاد و صورتش باز شد پس با دستش آن را حفظ نمود از نامحرمان.