بطريق نسبت.

((كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا)) يعنى وعده او خواهد شد و خلافى و تبديلى در آن نيست.

((إِنَّ هذِهِ)) البتّه اين مطلبى كه ما تعريف كرديم و بيان نموديم.

((تَذْكِرَةٌ)) يعنى موعظه و اندرز است براى كسى كه از خود انصاف دهد و تذكره موعظه و نصيحت و اندرزيست كه بخاطر ميآورد آنچه را كه نموده است.

((فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى‌ رَبِّهِ سَبِيلًا)) يعنى پس هر كس كه خواهد، از اهل تكليف راهى براى ثواب خداى خود بگيرد زيرا كه قدرت دارد بر طاعت و فرمان بردارى از خدا كه اگر نمود بثواب ميرسد و خداوند تعالى او را ترغيب و تشويق و دعوت نمود بفعلى كه او را بثواب ميرساند و بر انگيخت پيامبرى كه بخواند او را بسوى خدا پس كسى كه نافرمانى كرد و نرسيد بسبب بدى اختيار او ثواب از او منصرف شده است.