اينست. باو گفت اى موسى‌( (بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ)) بمكان پاك و منزّه‌( (طُوىً)) مجاهد و قتاده گويند: اسم بيابانيست. و بعضى گفته‌اند: دو بار تقديس كردن و آن مكانيست كه خدا در آن با موسى سخن گفته.

((اذْهَبْ إِلى‌ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‌)) بسوى فرعون برو كه او بلندى و تكبّر و كفر بخدا ورزيد. و در بلندى كردن و سر از فرمان كشيدن و فساد و تباهى از حدّ و مرز تجاوز نموده.

((فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلى‌ أَنْ تَزَكَّى)) ابن عبّاس گويد: يعنى پس بگو باو آيا براى تو است كه پاك شوى از شرك و گواهى دهى كه خدايى جز خدا نيست. و اين تلطّف و مهربانى در فرا خواندنست. و معنايش اينست آيا براى تو رغبت و ميل است كه اسلام آورى و اصلاح شوى و پاك گردى.

((وَ أَهْدِيَكَ إِلى‌ رَبِّكَ)) يعنى و رهبرى و دلالت كنم تو را بمعرفت، و شناسايى پروردگارت و اينكه او تو را خلق كرد و تربيت نمود. و بعضى گفته‌اند و اهديك. يعنى ارشاد و هدايت كنم تو را براه حقّى كه اگر آن را پيمودى تو را به رضا و خشنودى و ثواب خدا ميرساند( (فَتَخْشى‌)) يعنى پس بترسى از او و از آنچه تو را نهى نموده فاصله بگيرى و در كلام حذفى است. تقديره آن اين اينست. پس آمد بسوى او و او را خواند بسوى خدا( (فَأَراهُ الْآيَةَ الْكُبْرى‌)) يعنى عصا (كه اژدها ميشد) حسن گويد: آن آيه يد بيضا بود( (فَكَذَّبَ)) پس تكذيب كرد كه از طرف خدا باشد( (وَ عَصى‌)) و عصيان ورزيد پيامبر خدا را و انكار پيغمبرى او نمود( (ثُمَّ أَدْبَرَ)) سپس فرعون روگردانيد براى اينكه بطلبد چيزى كه معجزه و دليل موسى را بشكند و باطل كند در آن معجزه بزرگ پس زياد نشد برايش مگر گمراهى‌( (يَسْعى‌)) يعنى در روى زمين به فساد