و تباهى عمل ميكرد. جبائى گفته هنگامى كه آن اژدها را ديد در بزرگى ترسيد از آن و رو گردانيد و كوشش ميكرد در فرار نمودن‌( (فَحَشَرَ)) يعنى بستگان و لشكرش را جمع نمود( (فَنادى‌)) پس در ميان ايشان صدا كرد.

((فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلى‌)) پس گفت من پروردگار بزرگ شمايم و- پروردگارى بالاى من نيست. و بعضى گفته معنايش اينست منم كه به هر كه بخواهم ضرر ميرسانم و غير من نميتواند ضررى بمن وارد كند. و دروغ گفت آن ملعون. زيرا البتّه اين صفت خدائيست او را و تمام مخلوق را ايجاد كرده و آفريده.

و بعضى گفته. كه آن ملعون بت‌ها را ارباب قرار داد و گفت من پروردگار آنها و شمايم.

((فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولى‌)) پس او را دريافت و گرفت خدا به عذاب آخرت و عذاب دنيا. نكال مصدر مؤكّد است. بجهت اينكه معناى‌( فَأَخَذَهُ اللَّهُ‌)، نكل اللَّه به است. عذاب و شكنجه آخرت و اوّلى به اينكه در دنيا او را غرق نمود در آب و در آخرت هم او را عذاب ميكند. و بعضى گفته. معنايش اينست. پس خداوند او را تعقيب و مجازات نمود بكلمه و سخن آخر و اوّلش پس قول آخرش‌( (أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلى‌)) و اوّلش‌( (ما عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرِي)) براى شما خدايى جز خودم نميدانم. پس عقوبت نمود او را عقوبت اين دو كلمه و در تفسير از ابى جعفر امام باقر 7 آمده كه بين اين دو كلمه چهل سال فاصله بود. و بعضى گفته كه او قبطيان را صدا زد و گفت من پروردگار بزرگ شمايم. پس اين اژدها را از من باز داريد و نادانان ندانستند كسى كه از ضرر مارى ميترسد و بافرادى مانند خودش استعانت ميجويد خدا نيست و