زبير و ابن عبّاس و قتاده (و انزلنا بالمعصرات) قرائت كرده‌اند.

دليل:

ابن جنّى گويد: ثابت گذاردن الف در ماء استفهاميه وقتى بر آن حرف جرّ داخل شود ضعيف‌ترين دو لغت است. و روايتى از قطرب براى ما شد كه حسان گفته است.

براى چه آدم پستى به شتم و اهانت من قيام نمود مانند خوكى كه در خاكستر غلطيده و خود را آلوده سازد.

شاهد اين بيت ما قام است كه على حرف جرّ بر آن وارد شده و الف آن حذف نشده.

و گويد در قول خدا (بالمعصرات) وقتى از آن چيزى نازل شود پس به خودش فرمود آمده مثل قول ايشان (اعطيته من يدى شيئا و بيدى شيئا) و معناى آن يكيست هر دو اينست او را بدست خودم چيزى دادم. و معناى آن اينست كه از اينجا يعنى اوّل بخشش از دست او بوده است.

شرح لغات:

النبأ: خبر بزرگ و از آنست نبى و پيامبر بر مذهب آنكه با همزه تلفّظ ميكند.

المهاد: مقدّمه و اسباب كار فراهم كردن است و مهّد شى‌ء تمهيدا يعنى تقيّه مقدّمه كردن.

الوتد: ميخ مگر اينكه آن از ميخ محكم‌تر و شديدتر است.

السّبات: قطع عمل كردن براى استراحت است و از آنست سبت‌