5- سوگند بفرشتگان كه وحى را به پيغمبران القاء ميكنند.

6- براى عذر آوردن (اهل حق بوسيله توبه) يا براى بيم دادن (اهل باطل).

7- بى گفتگو آنچه بشما وعده ميدهند واقع ميشود.

8- پس آن گاه كه ستارگان ناپديد شوند.

9- و آن گاه كه آسمان شكافته گردد.

10- و آن گاه كه كوه‌ها، از جاى خود كنده شوند.

11- و آن گاه كه پيامبران گرد آورده (يا در اوقات مختلفه بر انگيخته) شوند.

12- (در اين وقت گفته ميشود) پاداش و كيفر براى كدام روز تأخير شده است.

13- (پس جواب آيد كه) براى روز جدا كردن (مؤمن از كافر).

14- و تو چه دانى كه روز جدا كردن چيست.

15- در آن روز واى بر تكذيب‌كنان.

قرائت:

اهل حجاز و شام و ابو بكر و يعقوب و سهل (عذرا) را بسكون ذال قرائت كرده و (او نذرا) را بضمّ ذال و محمّد بن حبيب از اعشى و برجمى از ابى بكر به ضمّ هر دو خوانده‌اند.

محمّد بن خالد از اعشى عذرا را بسكون ذال و نذرا بضمّ ذال مثل روايت حماد و يحيى از ابى بكر قرائت نموده‌اند و ديگران از قاريان بسكون ذال در هر دو عذرا او نذرا.