و نقره گر چه قيمتش در دنيا از طلا پست‌تر است ولى نقره بهشتى در نهايت- خوبى مخصوصى است وقتى كه بآن صفتى كه ما ياد نموديم باشد. و مقصود در آخرت چيزيست كه لذّت و سرور بآن زياد ميشود نه اينكه ارزشش زيادتر باشد زيرا در آنجا قيمتى در كار نيست.

((وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً)) و سيراب نمايد ايشان را پروردگارشان از شراب پاك يعنى پاك از نجاستها كه دست و پاى آنها را آلوده مانند شراب دنيا نكرده باشد.

ابراهيم تيمى و ابى قلابه گفته‌اند: طهورا يعنى بول نجس نيست بلكه عرق و رطوبتى در بدنهاى آنها ميشود مانند رطوبت و عرق مشك و يك مرد بهشتى داراى شهوت و خوراك صد مرد از اهل دنيا ميشود. پس وقتى خورد آنچه خواست داده ميشود باو شراب طهور. پس پاك ميكند باطن و درون او را و آنچه خورده رطوبت و عرق شده و از پوست بدنش خارج ميشود در حالى كه خشبوتر از مشك اذفر است و شهوت و اشتهايش بر ميگردد و از نو شروع باكل و شرب و جماع ميكند.

از حضرت جعفر بن محمّد 8 روايت شده كه فرمودند پاك نميكند آنها را از هر چيزى جز خدا زيرا طاهر و پاك از آلوده شدن بچيزى از بودنيها نيست مگر خدا.

((إِنَّ هذا)) يعنى آنچه از نعمتها و چيزهاى لذّت بخش كه توصيف شده‌( (كانَ لَكُمْ جَزاءً)) يعنى پاداش اعمال خوب و طاعتهاى نيكوى شما است‌( (وَ كانَ سَعْيُكُمْ)) در آنچه رضاى خدا و قيام شما بآنچه را خدا امر نمود.

((مَشْكُوراً)) يعنى قبول و پسنديده پاداش داده شده‌ايد بر آن پس مثل آن‌