نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 26 صفحه : 176
ظرفها را ميگيرند. پس ميآيد بر همان مقدار
كه فرض كرده و اندازه گرفتهاند و ضمير در قدّروا راجع به شاربين است( (وَ يُسْقَوْنَ فِيها)) يعنى در بهشت( (كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا)) يعنى
سقايت ميشوند در بهشت در كاسههايى كه مزاج و طبيعت زنجبيل است. مقاتل گويد: شباهت
بزنجبيل دنيا ندارد.
ابن عبّاس گويد: هر چه كه خدا در قرآن از نعمتهاى بهشتى ياد نموده و
آن را نام برده براى آن مانندى در دنيا نيست ولى خدا آن را موسوم به نامى كه در
دنيا معروف است نموده.
و زنجبيل چيزيست كه عرب خود را بآن خوشبو ميكرد و براى همين خدا آن
را در قرآن ياد كرد و وعده داد كه ايشان را در بهشت سقايت كند از كاسههايى- كه
آميخته بزنجبيل بهشت است.
((عَيْناً فِيها تُسَمَّى سَلْسَبِيلًا))
يعنى آميخته است شراب بهشتى به زنجبيل و زنجبيل از چشمه ايست كه آن چشمه موسوم
بسلسبيل است.
ابن اعرابى گويد: نشنيدم سلسبيل را مگر در قرآن.
زجاج گويد: سلسبيل صفت است براى هر چيزى كه در غايت سهولت و نرمى و
صفا باشد يعنى بدرستى كه آن زنجبيلى است كه بسهولت و نرمى در گلو وارد ميشود.
ابى عاليه و مقاتل گفتهاند: سلسبيل ناميده شده بخاطر اينكه روا نست
در راهها برايشان و در منازلشان ميجوشد از زير عرش از بهشت عدن براى اهل بهشتها.
قتاده گويد: سلسبيل ناميده شده براى اينكه آبش مطيع ايشان هر طور و
هر جا بخواهند مصرف ميكنند.
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 26 صفحه : 176