كرده بود.

((وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً)) يعنى ميترسند روزى را كه شرّ آن فاش و پراكنده و تمام جهات را احاطه كرده و عذاب را شرّ ناميده براى اينكه خيرى در آن براى اهل عقاب نيست گر چه در ذات و حقيقت خود نيكو باشد براى اينكه مستحقّ و شايسته اين عذاب بوده است.

و بعضى گفته‌اند: مراد بشرّ در اينجا موارد هول و ترس روز قيامت، و سختى‌هاى آنست.

((وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ)) يعنى اطعام طعام ميكنند با حبى كه بر طعام انحصارى خود دارند. يعنى ميخورانند طعام موجود و منحصر خود را با نياز شديدى كه بر آن دارند. خداوند سبحان آنها را توصيف فرموده بايثار و مقدّم داشتن ديگران بر خودشان‌( (وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ- خَصاصَةٌ)) ديگران را بر خود اختيار ميكنند و مقدّم ميدارند گر چه اختصاص، به خودشان داشته باشند. ابو سعيد خدرى از پيامبر 6 حديث نموده كه فرموده هيچ مسلمانى نيست كه مسلمانى را مهمان نمود در گرسنگى و اطعام نمايد مگر آنكه خدا او را از ميوه‌هاى بهشت اطعام نمايد، و نيست مسلمانى كه مسلمانى را از برهنگى بپوشاند مگر آنكه خداوند او را از لباسهاى بهشت بپوشاند و كسى كه در تشنگى مؤمنى را سيراب كند خدا او را از شربتها و آب‌هاى سر بسته بهشتى سيراب كند.

ابن عبّاس گويد: يطعمون يعنى اطعام طعام ميكنند با ميل مفرط و محبّتى كه بآن دارند و بعضى گفته‌اند هاء حبّه كنايه از خداى تعالى است يعنى اطعام طعام ميكنند براى حبّ خدا.[1]

[1] مترجم گويد: و هذا هو الحق كه مراد از ضمير و هاء حبّه خداى( سبحان باشد. بقرينه آيات بعد إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً. علّامه طباطبائى هم در الميزان اين قول را نقل كرده و گفته يطعمون الطّعام حبّا للَّه لا طمعا فى الثّواب. اطعام طعام ميكنند براى- محبّت بخدا نه بطمع ثواب و گر چه ايشان اين قول را ردّ ميكنند براى توضيح و بيان خدا در آيه بعد كه ميفرمايد إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ. ميگويم بنا بر مبناى خود ايشان تفسير آيه به آيه. آيه مذكور تفسير حبّه را مينمايد. يعنى بمحبّت خدا اين كار را ميكنم. مضافا اينكه ما ميدانيم خاندان رسالت اصلا محبّت و علاقه‌اى بدنيا و ما فيها ندارند تا چه رسد بمختصر طعامشان. اگر كسى بگويد چه مى‌گويى در باره اين آيه لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ. هرگز بمقام نيكويى نخواهيد رسيد تا اينكه از آنچه دوست داريد انفاق كنيد. خواهيم گفت اوّلا اين براى عموم افراد است آنها در سطح بالاتر هستند و ثانيا آنها انفاق ميكنند جان خود و از جان عزيزتر خود را كه دوست دارند مثلا حضرت حسين 7 فرزند گرام خويش على اكبر را جلوتر از همه بميدان شهادت ميفرستد.