آشاميدم از آب دحرضين و صبح كردم در حالى كه اى دختر مخرم مشكل بود يا بنده‌گان تو كنايه از اينكه روز سختى بود.

و فرّاء گفته:

آشاميدند زنها از آب نهر بزرگ يا دريا آن گاه بالا پريدند هنگامى كه موج‌هاى متحرّك براى آنها ايجاد صدا و ناله كرده بود.

((يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً)) مجاهد گويد: يعنى اين چشمه آنها را هر جا كه ميخواستند از منازل و قصورشان ميبرد.

و التّفجير: شكافتن زمين است بجريان آب گويد: و نهرهاى بهشت جاريست بدون داشتن گودى و شيب پس هر وقت مؤمن اراده ميكند، كه نهرى جارى سازد خطّى ميكشد پس از آن موضع آب ميجوشد و بدون زحمت جارى ميشود. آن گاه توصيف فرمود: خداى سبحان گروه ابرار را و گفت:

((يُوفُونَ بِالنَّذْرِ)) مجاهد و عكرمه گفته‌اند: يعنى آنان در دنيا به اين صفت بودند كه وفا بنذر و عهد خود مينمودند و ايفاء بنذر اينست كه آنچه نذر كرده براى آن انجام دهد و وقتى نذر طاعت و عبادتى نمود آن را تمام كند و وفاى بآن نمايد.

قتاده گويد: يعنى تمام كنند آنچه را كه از واجبات خداوند بر آن واجب‌