عمامته. وقتى كه آن را باز كند، و سفرت المرأة عن وجهها فهى سافرة، هنگامى كه زن با صورت باز بيرون آيد، و آن است، و الصبح اذا اسفر، و صبح هنگامى كه طلوع كند و روشن شود.

اعراب:

(وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ‌) ان در اينجا مخفّف از انّ و براى همين در خبر كان‌( (لَفِي ضَلالٍ ...)) لامى كه مميّز ميان ان مخفّفه و ان نافيه آمده تا اينكه اشتباه با آن نشود( (وَ آخَرِينَ)) مجرور است براى آنكه آن صفت محذوف عطف شده بر اميّين است، يعنى و فى قوم آخرين، و محتمل است كه منصوب باشد بسبب عطف شدن بر «هم» (يعلموهم).

(يَحْمِلُ أَسْفاراً)، بنا بر حاليت در موضع نصب است‌( بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ‌) در اين آيه آنكه مخصوص بذمّ است حذف شده و تقديرش اينست (بئس مثل القوم الذّين كذّبوا بآيات اللَّه مثلهم) پس الذّين در موضع جرّ است، و ممكن است كه تقدير اين باشد: بئس مثل القوم مثل الذّين كذّبوا، پس مضاف حذف شده و مضاف اليه قائم مقام او شده باشد و بنا بر اين الّذين در موضع و محلّ رفع خواهد بود و آن مخصوص ذمّ است.

مقصود و تفسير:

(يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ‌) يعنى هر چيزى خداى را تنزيه نموده و شهادت بوحدانيت و ربوبيّت او ميدهد، بآنچه در آن از بدايع حكمت و عجائب خلقتى كه دلالت ميكند بر اينكه او توانا و دانا و زنده قديم است شنواى بينا درست است، چيزى مانند او نيست و او شباهت بچيزى ندارد، و