هر گاه اى شتر تو مرا و بارم را بعرابه (مردى از انصار) رسانيدى تو را من نحر ميكنم پس بخون رگ قلبت سرخ رنگ ميشوى شاهد اين بيت، (وتين) است كه رگ دل باشد.

اعراب:

قليلا در دو موضوع صفت مصدرى محذوف و ما زايده است و تقديرش- ايمانا قليلا تؤمنون و تذكرا قليلا تذكرون است. و ممكن است صفت براى ظرف محذوف باشد. يعنى: وقتا قليلا تؤمنون و وقتا قليلا تذكرون باشد و ممكن است ما مصدريّه. و تقديرش قليلا ايمانكم و قليلا تذكركم و (ما) در موضع دفع باشد بقليلا.

و قول خدا( (مِنْ أَحَدٍ)) در محلّ رفع است براى اينكه آن اسم ما است و من زايده است براى تأكيد نفى. تقديرش. اينست: فما منكم احد، و اصلش فما احد منكم بوده. پس منكم در محلّ رفع است براى صفت بودن آن بر موضع يا در محلّ جرّ بر لفظ. پس چون موصوف مقدّم شد در محلّ نصب قرار گرفت بنا بر حاليت.

حاجزين: منصوب است به اينكه آن خبر ما باشد و قول او منكم عمل (ما) را باطل نميكند اگر فاصله بين آنها واقع شده براى اينكه آن ظرف است، و فاصله بسبب ظرف در اين باب فصل نيست.

ابو على گويد: اگر «منكم» را مستقر قرار دادى (حاجزين) صفت (احد) خواهد بود و اگر (منكم) را غير مستقر قرار دادى (حاجزين) خبر ما خواهد بود. و بنا بر دو وجه پس قول او (حاجزين) حمل بر معنى خواهد بود.

ميگويم: در بيان آن اينكه اگر در (منكم) ضميرى براى (احد) باشد