و صحت نهايتى و غايتى دارد پس او بالغ است، سپس خداوند سبحان به پيمبرش فرمود:

((سَلْهُمْ)) بپرس اى محمد.

(أَيُّهُمْ بِذلِكَ زَعِيمٌ‌) يعنى كدام يك شما كفيل هستيد كه براى ايشان در آخرت باشد آنچه براى مسلمين است.

(أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكائِهِمْ إِنْ كانُوا صادِقِينَ‌) يعنى: آيا براى ايشان شريكانى در عبادت با خدا هست و آنها بت‌ها هستند پس در روز قيامت بياوريد اين شريك‌ها را اگر راستگويانيد در اينكه بتها شريكهاى خدا هستند.

و بعضى گفته‌اند: يعنى آيا با ايشان گواهانى هست كه شهادت دهند براى ايشان براستى، پس دليل بآن اقامه گردد، پس آنها را روز قيامت بياوريد كه شهادت و گواهى دهند بر درستى ادّعاى ايشان اگر در ادعايشان راستگو هستند.

(يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ‌) يعنى پس در اين روزى كه ظاهر ميشود در آن شدت‌ها و سختيها بياوريد شريكان را.

ابن عباس و حسن و مجاهد و قتاده و سعيد بن جبير گفته‌اند: يعنى روزى كه ظاهر ميشود از امر سخت.

عكرمه گويد: از ابن عباس سؤال شد از قول خدا يكشف عن ساق، پس گفت هر گاه چيزى در قرآن بر شما مخفى شده پس آن را در شعر طلب كنيد، پس البته آن ديوان عرب است آيا نشنيده‌ايد قول شاعر را

آن روز ناگوار و شديدى بود، قتيبى گويد: اصل اين اينست كه هر گاه‌