(قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ‌) گفتند منزّه است پروردگار ما البته ما ستمكار بوده‌ايم در تصميم بر محروم كردن مستمندان از حقشان در موقع چيدن و درو كردن، پس محروم شديم از چيدن آن و انتفاع بردن آن، و مقصود اينست كه خداى سبحان منزه از ظلم است، پس آنچه بما كرده ظلم نيست البته ظلم از خود ماست كه منع كرديم فقراء را از حقشان.

(فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ يَتَلاوَمُونَ‌) پس برخى بر ديگرى روى كرده و ملامت ميكردند همديگر را يعنى برخى سرزنش ميكرد ديگرى را بر آنچه از ايشان تفريط شده بود.

(قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا طاغِينَ‌) گفتند اى واى بر ما البته ما بوديم كه طغيان كرديم و جدّا در ظلم از حد گذشتيم و تجاوز كرديم از مرز و حد، و ويل سخن خشن و ناروايى است كه بر نفس دشوار باشد، كمتر و پائين‌تر آن است، و ويح حد وسط اين دواست، عمرو بن عبيد گويد: ممكن است كه اين توبه ايشان باشد و ممكن است بر حدى كه كافر وقتى در سختى قرار گرفت مى گويد باشد.

(عَسى‌ رَبُّنا أَنْ يُبْدِلَنا خَيْراً مِنْها) اميد است كه پروردگار ما عوض آن را بهتر بما مرحمت فرمايد: يعنى هنگامى كه توبه نموده و بازگشت بخدا كردند گفتند اميد است كه خدا عوض آن را بما داده و بهتر از آن باغى كه نابود شده مرحمت فرمايد.

(إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا راغِبُونَ‌) يعنى: ما بسوى خدا توجه كرده و از او اين مطلب را خواهانيم و از آنچه كرده‌ايم بسوى او بازگشت مينمائيم، و يبدّلنا را با تشديد و تخفيف خوانده‌اند و هر دو بيك معناست.