و از حضرت ابى جعفر باقر 7 روايت شده. هنگامى كه ديدند مكان على 7 را از پيامبر 6 سياه شود چهره كسانى كه كافر شدند يعنى افرادى كه تكذيب كردند فضل على 7 را[1]

[1] و نيز حاكم حسكانى مذكور در ص 999- باسنادش از حضرت باقر 7 روايت نموده كه ميفرمود:( در قول خداى تعالى)( فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً) هنگامى كه كفّار بولايت على 7 و منافقان مى‌بينند حضرت على 7 كنار حوض كوثر با رسول خدا 6 است سياه ميشود چهره آنها.

و در حديث( 1000) نقل نموده از فرات بن ابراهيم كوفى باسنادش از داود بن سرحان كه گفت: پرسيدم از حضرت جعفر بن محمّد صلوات اللَّه عليه از قول خدا.( فَلَمَّا رَأَوْهُ‌) فرمود: او على بن ابى طالب 7 است هنگامى كه ديدند منزلت و مكان او را از خدا دستهاى خود را ميخورند و دندان ميگيرند بر آنچه تفريط كردند در ولايت على 7.

محدّث بحرانى در تفسير برهان در تفسير آيه‌( قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً).

از ابن بابويه. باسنادش از عمّار ياسر رضى اللَّه عنه روايت نموده كه گفت در بعض غزوات خدمت رسول خدا 6 بودم و على عليه- السّلام صاحبان پرچمها را كشت و جمعيّت آنها را متفرّق و پراكنده نمود و عمرو ابن عبد اللَّه جحمى و شيبة بن نافع را هم كشت. آمدم خدمت پيغمبر6 عرض كردم اى رسول خدا على 7 جدّا در راه خدا جهاد كرد حقّ جهاد كردن. فرمود: براى اينكه او از من و من از اويم و او وارث علم من و ادا كننده دين من و وفاء كننده وعده من و خليفه بعد از من است و اگر او نبود مؤمنين خالص بعد از من شناخته نميشدند جنگ با او جنگ با من و سلم با او سلم با من و سلم من سلم خداست. بدانكه او پدر دو سبط من و امامان از صلب اويند خداوند امامان راشدين را از صلب او بيرون آورد كه از ايشان است( مهدى) اين امّت گفتم پدر و مادرم بفداى شما اى رسول خدا كيست اين مهدى. فرمود: اى عمّار. البتّه خداوند تبارك و تعالى با من پيمان كرده كه از صلب حسين من نه امام بيرون آيد و نهمين از فرزندان او غايب ميشود از نظر مردم و اين قول خداى عزّ و جلّ است.

(قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ‌) براى او غيبتى طولانى ميباشد كه مردمى در غيبت آن بزرگوار برگشته و گروهى هم ثابت ميمانند پس هر گاه آخر زمان شد ظاهر ميشود و دنيا را از عدل و داد پر ميكند چنان كه از ظلم و ستم پر شده بود ... تا آخر حديث كه مفصّل است ما مورد حاجت را نقل كرديم ... و از اين گذشته شش حديث ديگر نيز در تفسير و تأويل اين آيه نقل نموده كه مقصود همه امام زمان روحى له الفداء است. و چون اين ايّام مصادف با ايّام ميلاد مسعود آن حضرت است مناسب ديدم اين ابيات را تقديم منتظرين حضرتش نمايم.