افرادى كه معصيت او ورزيدند.

((الْغَفُورُ)) آمرزنده است كسى را كه بسوى او برگشته يا بكسى كه قصد تفضّل و مرحمت نسبت باو نموده كه عقاب را از او ساقط كند. و البتّه تكليف با تشويق و بيم دادن صحيح است. بعلّت اينكه معناى تكليف تحمّل مشقت و دشوارى در امر و نهى است.

سپس خداوند سبحان برگشت بتوصيف خود و فرمود:( الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ‌) آن چنان خدايى كه آفريد هفت آسمان را يعنى ايجاد و اختراع كرد آنها را( (طِباقاً)) طبقه‌اى بالاى طبقه ديگر.

و بعضى گفته: مقصود بمطابقه مشابهه است. يعنى بعضى شبيه به بعض ديگر است در محكمى و احكام و نظم و ترتيب.

(ما تَرى‌ فِي خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ‌) در خلق و آفرينش خدا تفاوتى نخواهى ديد. يعنى اختلاف و تناقضى از طريق حكمت و معرفت به رموز و اسرار آفريده‌ها نميبينى بلكه تمام افعال و كارهاى او را در حكمت يكسان خواهى ديد گر چه در صورت و هيئت يعنى در ايجاد چيزها بنا بر عموم تفاوتى و اختلافى به بينى (مثلا خر را بيك صورت و گاو را بصورت ديگر و اسب را در شكل ديگر و فيل و شير و پرندگان و خزنده‌گان هر كدام را بيك قيافه مخصوص بخود آفريده و هر كدام آنچه مورد نياز و مصلحت خلقش بوده باو مرحمت كرده است) و در اين آيه دلالت بر اينست كه كفر و گناهان از آفريده خداى تعالى براى تفاوت زيادى كه دارند نيست بلكه فعل بنده‌گانست.

و بعضى گفته‌اند: كه يعنى اى فرزند آدم در خلق آسمانها عيب و انحراف و كج نبينى بلكه تمام آنها با بزرگى و عظمتشان راست و درست است.