غلبه بر اديان دهد تا باقى نماند روستا و دهكده‌اى مگر آنكه در آن صبح و شب بصداى بلند گفته شود «اشهد ان لا اله الّا اللَّه»[1].

.

[1]- مترجم گويد: و در تفسير برهان در ذيل آيه مذكوره بعد از شهادت ان لا اله الّا اللَّه و انّ محمّد رسول اللَّه6 است و در آنجا باسنادش از حضرت موسى بن جعفر روايت نموده كه گويد از آن حضرت سؤال كردم از قول خداى عزّ و جل( يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ) فرموده ميخواهند ولايت امير المؤمنين را با دهانشان انكار كنند گويد: گفتم( وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ) فرمود و خدا تمام كننده امامت است و امامت آن نوريست كه ميفرمايد فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنا، ايمان آورند بخدا و پيامبر و نورى را كه ما آن را نازل كرديم و آن نور امام است.

و على بن الحسين باسنادش از حضرت على 7 روايت كرده كه رسول خدا6 بالاى منبر رفت و فرمود بدرستى كه خداوند نظرى باهل زمين انداخت پس مرا از ميان ايشان برگزيد، سپس نظر دوّم انداخت على( ع) را اختيار نمود كه برادر و وزير و وارث و وصى و خليفه من در ميان امّت و ولىّ و- صاحب هر مؤمنى باشد بعد از من كسى كه ولايت او را قبول بدارد ولايت خدا را قبول داشته و كسى كه او را دشمن بدارد خدا را دشمن داشته و هر كس كه او را دوست بدارد خدا را دوست داشته و كسى كه او را بغضب آرد خدا را بغضب- آورده است.

بخدا قسم او را دوست نميدارد مگر مؤمن و دشمن نميدارد مگر كافر و اوست نور زمين بعد از من و پايه آن و اوست كلمه تقوى و عروة الوثقى سپس تلاوت نمود رسول خدا6(( يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ ....)) اى مردم اين سخنان مرا انهايى كه حاضرند بكسانى كه غايبند برسانند، بار خدايا تو را بر ايشان گواه ميگيرم، و خداوند براى بار سوّم نظر نمود و برگزيد بعد از من و بعد از على بن ابى طالب : يازده امام يكى را بعد از ديگرى هر كدام از دنيا رفتند ديگرى بجاى او قيام كند مانند ستارگان آسمان كه هر وقت ستاره غروب كند ستاره ديگرى بجاى آن طلوع نمايد آنها راهنمايان و راه يافته‌گانند كيد كسى كه درباره آنها مكر كند زيانى بايشان نرساند و واگذارى كسى كه ايشان دنباله پاورقى از صفحه قبل:

را واگذارد موجب زيان ايشان نشود، ايشان حجّتهاى خدا در روى زمين و گواهان خدا بر خلق اويند كسى كه ايشان را اطاعت كند خدا را اطاعت كرده و كسى كه معصيت آنها كند خدا را معصيت كرده آنها با قرآن و قرآن با آنهاست، از ايشان جدا نميشود و آنها هم هرگز از قرآن جدا نخواهند شد تا بر من وارد در بر حوض كوثر شوند.

و نيز از او باسنادش از ابن عباس روايت كرده در قول خدا( لِيُظْهِرَهُ عَلَى- الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‌) و اين نميشود مگر اينكه باقى نماند يك نفر يهودى و نه يك نفر نصرانى و نه صاحب ملّتى مگر آنكه مسلمان شود حتّى گوسفند و گرگ و گاو شير و انسان و ما از هم ايمن شوند و حتّى موشى كيسه‌اى را نخورد و يا پاره نكند و حتّى جزيه از يهود و نصارى برداشته شود و صليب نصارى شكسته شود و خوك كشته گردد و آن فرمان خداى تعالى است‌( لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‌)، و اين در موقع قيام حضرت مهدى روحى فداه خواهد بود.

كلينى باسنادش از حضرت موسى بن جعفر( ع) روايت كرده كه فرمود: در باره‌(هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ ..) او امر خدا و پيامبر اوست بولايت وصىّ او و ولايت دين حق است. راوى گويد: گفتم‌(( لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ)) گويد آن را بر همه اديان در موقع قيام حضرت قائم روحى فداه غالب گرداند.

و نيز باسنادش از جابر بن يزيد جعفى از حضرت باقر 7 روايت نموده درباره آيه مذكوره كه فرمود: خداوند عزّ و جل دينش را در موقع رجعت و برگشت امامان : غالب گرداند.

و نيز على بن ابراهيم( صاحب تفسير) گويد: و امّا قول او( يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ ....) فرمود: بسبب حضرت قائم آل محمّد 7 هر گاه ظاهر شود خداوند او را بر تمام اديان پيروز گرداند تا جايى كه غير خدا پرستش نشود و آن قول پيامبر است

يملأ الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا

.