او كه ميفرمايد:( (يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ)) يعنى اراده ميكنند كه نور خدا را خاموش كنند با دهانهايشان، يعنى قصد ميكنند نابود كردن نور ايمان و اسلام را بسخنان فاسدى كه جارى مجراى تاريكيهاى شديد است، پس مثل آنها در آن مانند كسيست كه بخواهد نور خورشيد را با دهانش زايل كند.

((وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ)) و خداوند ظاهر كننده كلام خود و تأييد كننده پيامبرش و آشكار كننده دين او و شريعت و رساننده آئين خود بنهايت و پايان كارش مى باشد.( (وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ)) و اگر چه كفّار كراهت داشته باشند.

((هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ)) آن خدايى كه پيامبرش محمد را ارسال كرد و فرستاد( (بِالْهُدى‌)) بهدايت كردن از توحيد و عبادت خالصانه براى‌( (وَ دِينِ الْحَقِّ)) و دين اسلام و آنچه را كه مردم بسبب آن عبادت ميكنند.

((لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ)) تا آنكه غالب گرداند آن را بر تمام اديان بسبب دليل و تأييد كردن و يارى نمودن.

((وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ)) هر چند كه مشركين نخواهند، و در اين آيه دلالتست بر صحّت پيامبرى پيامبر ما محمّد 6 براى آنكه خداوند سبحان غالب گردانيد دينش را بر تمام اديان بسبب برترى دادن و پيروز كردن و بلند كردن مقام آن چنانچه وعده اين را داد در حال ضعف دين و كمى يارانش و اراده كرد بدين جنس دينها را و براى همين الف و لام بر آن داخل كرد و (الدين) گفت.

عياشى باسنادش از عمران بن ميثم از عبايه روايت كرده كه گفت شنيدم از امير المؤمنين 7 كه ميفرمود:( هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‌ وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ‌) اظهر بعد ذلك يعنى بعد از اين غالب گرداند گفتند بلى فرمود: نه چنين است قسم بآنكسى كه جانم در دست اوست چنان‌