نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 24 صفحه : 368
و براى خداست بر ذمّه مردم حجّ خانه خدا بر
كسانى كه توانايى رفتن به آنجا را دارند و در آنست بيان اينكه اين تأسّى براى
كسيست كه بترسد از خدا و به ترسد عقاب آخرت را.
و بعضى گفتهاند: اميد ثواب خدا و آنچه را كه عطا ميكند او را از
ثواب در روز قيامت داشته باشد.
((وَ مَنْ يَتَوَلَّ)) يعنى و كسى كه اعراض از اين
اقتداء و تأسّى بابراهيم و پيامبران و مؤمنين و كسانى كه با او هستند نمايد، پس
قطعا خطا كرده حظ و نصيب خودش را و گذشته است از آنچه سودش بر او برميگردد پس آن
را حذف كرده براى دلالت كلام بر او و آن قول اوست:
((فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ)) پس براستى كه خداوند خود بينياز ستوده كردار است، يعنى بينياز و
مستغنى از مردم و پسنديده در تمام كردارش ميباشد پس اعراض او زيانى بوى وارد
نميكند و لكن بخودش ضرر زده است.
((عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الَّذِينَ
عادَيْتُمْ مِنْهُمْ)) نزديكست كه خدا ميان شما و كسانى كه از
مشركان قريش دشمنى كرديد يعنى از كفّار مكّه.
((مَوَدَّةً)) دوستى بسبب اسلام قرار
ميدهد.
مقاتل گويد: چون خداوند سبحان امر نمود مؤمنين را بعداوت با كفّار پس
با خويشان و نزديكان خود دشمنى كردند، پس اين آيه نازل شد.
و مقصود اينست كه موالات و دوستى كفّار سودى ندارد، و خداوند سبحان
قادر و تواناى بر اينست كه ايشان را موفّق براى ايمان و تحصيل دوستى بين شما و
ايشان نمايد، پس بوده باشيد بر اميد و طمع از خدا كه اين مودّت را بوجود آورد و
حقيقة هم نمود هنگامى كه اسلام آوردند در سال فتح مكّه پس مودّت بين
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 24 صفحه : 368