زيرا كه خدا دادگران را دوست ميدارد.

9- بى گفتگو خدا از دوستى كردن با كسانى كه در كار دين با شما كار زار كردند و شما را از سراها و منازلتان بيرون كردند و در بيرون كردن شما يكديگر را پشتيبانى كردند شما را باز ميدارد و هر كه ايشان را دوست بدارد، پس آن گروه خود ستمكارانند.

نزول اين آيات:

ابن عباس گويد قول خدا( (لا يَنْهاكُمُ اللَّهُ ...)) درباره خزاعه و بنى مدلج نازل شده زيرا آنها با رسول خدا 6 مصالحه كردند كه با آن حضرت كار زار نكنند و هيچكس را بر ضرر و زيان آن حضرت يارى ننمايند.

تفسير:

سپس خداوند سبحان اعاده نموده در ذكر اقتداء و تأسّى پس فرمود:

((لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِيهِمْ)) يعنى در ابراهيم و كسانى كه با او ايمان آوردند.

((أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ)) اقتداء نيكويى و البتّه اعاده ذكر اسوه براى اينست كه تأسّى و اقتداء دوّم منعقد است بغير آنچه كه اوّل منعقد شده بود، زيرا كه در دوّمى بيان اينست كه تأسى و اقتداء در ايشان باميد ثواب خدا و عاقبت به خيرى بود ولى در اوّلى بيان اين بود كه تأسّى و تقليد در دشمنى با كفّار با آن حضرت نمود.

((لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ)) براى كسانى كه بايد از خدا و روز بازپسين بترسند، بدل است از قول او (لكم) براى شما و آن بدل بعض از كلّ است مانند قول او( (وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا)[1]

[1]- آل عمران آيه: 97.