لغات آيات:

السعر: جمع سعير و آن آتش شعله‌ور است و السعرا ديوانگى است، مى گويند: «ناقة مسعوره» هر گاه با آن ديوانگى و سركشى باشد، و استعر فلان جنونا، ديوانگى فلانى گل كرده و طغيان نموده و اصل سعر التهاب و طغيان چيز است.

التعاطى: بمعناى تناول و رسيدن و دست يافتن بر مقصد است.

المحتظر: آنست كه بر بستانش و يا بر گوسفندهايش حظيره و ديواره چوبى و تخته‌اى قرار ميدهد تا از خطر دست برد و گرگ مصون بماند و آن دور داشتن از خطر و ممنوع نمودن از ورود است.

اعراب آيات:

(ا بشرا) منصوب بفعل مضمر است كه تفسير آن ظاهر است و تقديرش اين است (ا نتبع بشرا منا) آيا پيروى كنيم بشرى از جنس خودمان را، قول خدا «منّا» صفت است يعنى (ا بشرا كائنا منا) (و واحدا) صفت است و البشر به يك نفر و جماعت هم گفته ميشود و قول خدا (من بيننا) در محلّ نصب است بنا بر ظرف بودن، و فتنه منصوب است به اينكه مفعول له باشد، و ممكن است كه مصدر باشد و در موضع حال نهاده شده باشد، يعنى در حالى كه آزمايشى براى ايشان باشد.

تفسير آيات:

سپس خداوند سبحان قسم ياد كرد و فرمود:

((وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ)) در پيش ما آن را تفسير كرديم‌