((لِلْفُقَراءِ الْمُهاجِرِينَ)) براى مستمندان و تهى‌دستان مهاجرانيست كه از مكّه بمدينه و از دار الحرب بدار الاسلام هجرت نمودند.

((الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أَمْوالِهِمْ)) آن كسانى كه از ديارشان و اموالشان كه متعلّق بآنان بود رانده شدند( (يَبْتَغُونَ)) يعنى طلب ميكنند.

((فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً وَ يَنْصُرُونَ اللَّهَ)) فضل و فزونى را از خدا و رضوان خشنودى او را و يارى ميكنند خدا را يعنى و يارى ميكنند دين خدا را.

((وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ)) و يارى مى‌كنند پيامبر او را، ايشانند رستگاران در حقيقت نزد خداى بزرگ و مقام و منزلت نزد اوست.

زجاج گويد: خداوند سبحان بيان نمود و توضيح داد از مساكين آنهايى كه برايشان حقّى است پس فرمود: براى فقيران مهاجرى كه از ديارشان و اموالشان رانده شدند آن گاه خداوند سبحان انصار را توصيف و مدح نمود تا خاطرشان از في‌ء شاد شود و فرمود:

((وَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ)) و آن كسانى كه خانه‌هاى خود را دادند يعنى مدينه و دار هجرت را كه قبل از مهاجرين انصار مينشستند و تقدير آيه اينست (و الذين تبوءوا الدار من قبلهم) و كسانى كه جا دادند منازلشان را كه از پيش ايشان سكونت در آن داشتند.

((وَ الْإِيمانَ)) و ايمان را چون انصار پيش از آمدن مهاجرين ايمان نداشتند و عطف نمود ايمان را بر (الدار) در ظاهر نه در معنا و باطن براى آنكه ايمان مكان نيست كه جا دهند و تقديرش (و آثروا الايمان) است و اختيار ايمان نمودند و گفت‌( (مِنْ قَبْلِهِمْ)) يعنى از پيش از آنكه مهاجرين بر آنها وارد شوند.

و بعضى گويند: يعنى پيش از ايمان مهاجرين، و مقصود اصحاب عقبه‌