نمايند وقتى از ايشان شك و ترديدى ظاهر شد( (فَصَدُّوا)) پس منع كردند خودشان و غير خودشان را( (عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ)) از راه خدايى كه آن حق و هدايت بود.

((فَلَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ)) پس براى ايشانست عذابى كه موهون و خوار، و زيانكار كند ايشان را.

((لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ)) هرگز بينياز نكند ايشان را اموالى كه جمع كردند آن را( (وَ لا أَوْلادُهُمْ)) و مستغنى نكند ايشان را اولادى كه بجا گذاردند.

((مِنَ اللَّهِ شَيْئاً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ)) از خدا چيزى، ايشانند اصحاب آتش كه براى ابد در آن خواهند بود.

((يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعاً فَيَحْلِفُونَ)) روزى كه خدا همه آنها را مبعوث- خواهد نمود، پس قسم ميخورند براى خدا.

((كَما يَحْلِفُونَ لَكُمْ)) چنان كه براى شما قسم ميخوردند در دنيا به اينكه ايشان بر آن بودند آن حق است.

((وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ)) و خيال ميكردند كه ايشان چيزى هستند يعنى منافقين خيال ميكنند در دنيا كه ايشان هدايت شده‌اند براى آنكه در آخرت شكها زائل ميشود.

حسن گويد: در قيامت موقفهايى است يك موقف و پاسگاهى است كه در آن قباحت و زشتى دروغ بخوبى شناخته ميشود، پس آن را در آن واميگذارند و يك پاسگاه است كه در آن مانند بيهوشان ميشوند پس سخن ميگويند بزبان كودكان دروغ و غير دروغ و خيال ميكنند كه ايشان بر چيزى هستند در اين مكانى كه به دروغ قسم ميخورند( (أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْكاذِبُونَ)) آگاه باشيد كه ايشان در ايمان و گفتارشان در دنيا دروغگو بودند.