آنها در مقابل پيغمبر 6 ايستاده و گفتند: السلام عليك ايّها النبى و رحمة اللَّه و بركاته، پس پيغمبر پاسخ آنها را داد، سپس بر قوم سلام كردند و آنها هم جواب ايشان را دادند، پس بر پاى خود ايستادند و منتظر شدند كه جا براى آنها باز كنند، پس آنها امساك كرده و جا براى ايشان باز نكردند، پس اين عمل زشت جالسين بر پيغمبر 6 دشوار آمد و بكسانى كه از مهاجر و انصار در اطراف او نشسته بودند و اهل بدر نبودند فرمودند فلانى بر خيز و فلانى بلند شو به اندازه نفراتى كه در پيش روى او بودند از اهل بدر، پس اين عمل پيغمبر بر آنهايى كه از مجلسشان بلند كرده بود گران آمده و آثار ناراحتى و كراهت در چهره‌هايشان نمودار شد، و منافقين بمسلمين گفتند آيا شما نيستيد كه گمان ميكنيد صاحب شما (پيامبر) عدالت ميكند بين مردم، پس بخدا سوگند عدالت نكرد بر اين گروه مردمى را كه در مجلسشان نشسته بودند، و دوست داشتند تقرّب و نزديك بودن به پيامبرشان را، پس آنها را بلند كرد و قومى را بجاى آنها نشانيد كه دير آمدند و متأخر از ايشان بودند، پس اين آيه نازل شد (و امّا) مقاتل بن حيان گويد: قول او كه فرمود(: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ- الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا ...)).

پس آن نازل شد درباره توانگران و سرمايه داران و جهت آن اين بود كه آنها ميآمدند خدمت پيامبر 6 و زياد راز و در گوشى ميكردند، پس خداوند سبحان فرمان صدقه داد بآنها كه وقتى خواستيد با پيغمبر نجوا كنيد و رازى بگوئيد بايد قبلا صدقه‌اى بدهيد، پس چون اين را ديدند خوددارى كردند از راز گويى، پس آيه رخصت نازل شده حضرت امير المؤمنين على (ع) فرمود در قرآن كتاب خدا هر آينه آيه‌اى ميباشد كه هيچكس قبل از من بآن عمل نكرده‌