ميشوند، مانند چاقو و تبر و تيشه و سوزن و غير آن از چيزهايى كه از آهن ميسازند (مثل بيل و كلنگ و شمشير و خنجر و كارخانجات و ماشين آلات و تير آهن و رنگهاى ماشين و چرخهاى قطار و موتور هواپيما و اتوبوس و موتور سيكلت و ساير ابزار و آلات آهنى كه احصاء آن مشكل است.)( (وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ)) عطف بر قول او( (لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ)) است، يعنى تا اينكه معامله بعدل نمايند و اينكه- بداند خدا نصرت- كسى را كه او را نصرت و يارى ميكند ميداند و جهاد كسى كه با پيامبرش جهاد ميكند و قول او (بالغيب) يعنى بعلم واقعى با استدلال و تأمل بدون ديدن بچشم.

((إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ)) براستى كه خداوند نيرومند بر انتقام است از دشمنانش‌( (عَزِيزٌ)) است يعنى قابل دسترسى نيست كه علّتى در زمين و آسمانش بر او عارض شود.

ترتيب:

جهت پيوست قول خدا( (ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ)) بما قبلش اينست كه چون خداوند سبحان بيان فرمود ثواب بر طاعات را در تعقيب آن توضيح داد- عوضهايى را كه بر تقدير و صبر در مصيبتها و دردها عطا ميكند و فرمود: بر ما مخفى نيست عوض كسى كه مصيبتى باو رسيده پس اگر آن مصيبت از ناحيه و جانب ما باشد پس عوض آن چند برابر از پاداش ما خواهد بود، و اگر از فعل و عمل بندگان ما باشد پس ما عوض آن را از ايشان خواهيم گرفت، سپس تأكيد اين را بقول خويش‌( (لِكَيْلا تَأْسَوْا ...)) نمود، براى آنكه مصيبت اگر در آخر كار بدون عوض، باشد غم و غصّه‌اش بيشتر شود، پس تمام اندوه در زيانيست كه جبرانى براى آن نباشد آن گاه در پس آن فرمود:( (لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ ...)) پس بيان‌