كرد زهد چيست؟ آن حضرت فرمود:

زهد داراى ده جزء است، و اعلى درجه زهد كمترين درجه ورع و تقوا است، و اعلى درجه ورع كمترين درجه و مرتبه يقين است، و اعلى درجه يقين كمترين درجه رضا است، و تمام زهد در آيه‌اى از كتاب خدا( (لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‌ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ)) ميباشد و به بوذرجمهر حكيم (وزير نوشيروان)- گفتند براى چيست اى دانشمند كه افسوس و غصّه نميخورى بر چيزى كه از دست دادى و چرا مسرور نميشوى به چيزى كه بتو ميرسد؟

پس گفت كه فوت شده جبران با شك چشم و گريستن نميشود و رسيده به خوشحال شدن تداوم نياورد.

و از عبد اللَّه بن مسعود روايت شده كه گفت: هر آينه اگر من دستمالى كنم گل آتشى را كه بسوزاند هر چه سوزد و باقى گذارد آنچه بگذارد نزد من محبوب تر است از اينكه بگويم بچيزى اى كاش فلان چيز نبود يا اى كاش فلان چيز بود.

((وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ)) و خدا دوست نميدارد هر متكبرى را كه بر مردم افتخار بدنيا ميكند.

((الَّذِينَ يَبْخَلُونَ)) آن كسانى كه بخل ميورزند بسبب منع و ترك واجبات.

((وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ)) و مردم را هم فرمان به بخل و امساك ميدهند و در حديث است كه پيامبر 6 از بزرگ بنى عوف پرسيد گفتند، جد بن قيس است كه ببخل و امساك متّهم است پس آن حضرت فرمود:

و چه دردى بدتر از بخل است، بزرگ و آقاى شما براء پسر مغرور است.

((وَ مَنْ يَتَوَلَّ)) يعنى كسى كه اعراض و دورى كند از آنچه خدا بسوى آن خوانده است‌( (فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ)) پس براستى كه خدا بينياز از او و از اطاعت او صدقات‌