آن را بجا آوردند و فرمود:

((فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ)) پس كسانى كه ايمان آوردند از شما بخدا و پيامبر.

((وَ أَنْفِقُوا) فى سبيله‌( لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ)) و خرج كردند در راه او براى ايشان است پاداش بزرگى يعنى جزاء و ثواب بزرگ دائمى كه مشوب و آميخته بكدورت و نقصانى نيست، پس از آن تو بيخشان نمود و فرمود:

((وَ ما لَكُمْ لا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ)) يعنى و چه چيز شما را منع ميكند و باز ميدارد از ايمان بخدا با دلائل واضحه بر يكتايى و وحدانيّت او.

((وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ)) و حال آنكه اين پيامبر شما را ميخواند بچيزى كه خدا آن را در عقلهاى شما تركيب داده از شناخت و معرفت صانع و صفات او.

((لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَ قَدْ أَخَذَ مِيثاقَكُمْ)) تا آنكه ايمان آوريد به پروردگارتان و حال آنكه بتحقيق پيمان شما را گرفت بچيزى كه خداوند در قلوب شما وديعه گذارده از دلالت عقل كه رساننده بايمانست پس براستى كه پيمان آن امر مؤكديست كه واجب ميكند عمل به آنرا.

((إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ)) يعنى اگر شما باور بحق كرده‌ايد، پس اكنون نشانه‌هاى آن ظاهر و دليلهاى آن روشن گشته است و مقصود اينست كه چه عذرى براى شماست در ترك ايمان و حال آنكه علتهاى آن آشكار و شبه را بر طرف و لازم- شده شما را حجّتهاى عقلى و سمعى پس حجّت عقلى چيزيست كه در فطرت عقول است و حجت سمعى دعوت پيامبرى كه مؤيد به آيات و دليلهائيست كه رساننده به مقصود است و آنچه روشن ميكند اين مطلب را قول او:

((هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَلى‌ عَبْدِهِ)) آن خدايى كه نازل نمود بر بنده‌اش يعنى محمد 6‌( (آياتٍ بَيِّناتٍ)) يعنى حجّتهاى روشن كننده و-