گفته او:

بتحقيق ام الخيار صبح كرد در حالى كه ادّعا ميكرد بر من گناهى را كه من هيچ مرتكب نشده‌ام، پس آن را روايت كردند جهت رفع تقدّم بر فعل هر چند كه چيزى نباشد كه منع از تسلّط فعل بر او كند پس همين طور قول خدا (و كل وعد اللَّه الحسنى) ميباشد بر اراده كردن هاء و حذف آن چنانچه از صفات وصله‌ها حذف ميشود.

تفسير آيات:

سپس خداوند سبحان اهل تكليف را خطاب نموده و گفت:

((آمِنُوا بِاللَّهِ)) ايمان آوريد بخداى اى گروه عقلاء يعنى تصديق كنيد خدا را و اقرار نمائيد بوحدانيّت او و اخلاص عبادت براى او.

((وَ رَسُولِهِ)) يعنى و تصديق كنيد پيامبر او را و اعتراف كنيد نبوّت و پيامبرى او را.

((وَ أَنْفِقُوا)) و خرج نمائيد در طاعت خدا وجوهى را كه شما را فرمان داده كه آن را در راه خدا انفاق كنيد.

((مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ)) حسن گويد: يعنى از مالى كه خداوند شما را خليفه و جانشين نموده در آن بوارث كردن شما آن را از كسانى كه پيش از شما بودند و آگاهى داد خداوند سبحان باين جمله بر اينكه آنچه كه در دست ماست منتقل بغير ما ميشود، چنانچه منتقل بما گرديد از كسانى كه قبل از ما بودند و توصيه و تشويق نمود، ما را بر استيفاء حظ از آن قبل از آنكه منتقل بغير ما شود، آن گاه بيان نمود خداوند سبحان چيزى را كه پاداش ايشان ميشود بر اين عمل هر گاه‌