لوح محفوظ) است كه آن را لمس نميكند و دست نميزند مگر فرشتگانى كه موصوف به طهارت از گناهان شده‌اند، و در قول دوّم: قول مجاهد كه همين قرآن- باشد، يعنى آن را نبايد لمس كند مگر پاكان از شرك.

حضرت باقر 7 و طاووس يمانى و عطاء و سالم گويند: مگر پاكان از حدثها و جنابتها و گفتند جايز نيست براى جنب و حائض و محدث (به حدث اصغر) لمس قرآن مجيد و اين مذهب مالك بن انس و محمّد بن ادريس شافعى است، پس اين جمله خبريّه بمعناى نهى است و در نزد ما ضمير عود بقرآن ميكند، پس جايز نيست براى ناپاك لمس نوشته‌هاى قرآن.

((تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ)) يعنى اين قرآن نازل شده از نزد خداى تعالى آن چنان خدايى كه آفريد بندگان را و تدبير نمود ايشان را بر آنچه كه بر پيامبرش 6 اراده نمود سپس اهل مكّه را خطاب نمود و فرمود:

((أَ فَبِهذَا الْحَدِيثِ)) آيا با اين قرآنى كه شما را حديث نموديم و خبر داديم كه در آن حوادث امورست.

((أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ)) ابن عباس گويد: يعنى تكذيب كننده‌ايد.

مجاهد گويد: مسامحه و سهل انگارى ميكنيد از آنچه را كه كفّار بر كفرشان اصرار دارند.

و بعضى گويند: يعنى منافقين هستند بر تصديق بر پيامبرشان، يعنى ميگويند (آمنّا) ايمان آورديم بآن و مسامحه ميكنيد در ما بين خودتان و بين مشركين هر وقت با آنها خلوت كرديد، پس گفتيد ما با شما هستيم.

مورّج گويد: مدهن كسيست كه زبان و جانب خود را نرم و ملايم ميكند تا كفر خود را مخفى دارد، و اصل آن هم از دهن است.