از مال و نعمت و نيز مقوى كسى است كه تمام مالش از دستش رفته و بزمين قفر خالى از هر چيز نازل شده باشد، پس معنا اينست:

(وَ مَتاعاً) براى توانگرها و براى مستمندان و چون خداوند سبحان ياد نمود چيزهايى را كه دلالت بر وحدانيّت و يكتايى و انعام بر بندگانش مى‌كند گفت:

((فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ)) يعنى خداوند تعالى برى و منزّه است از آنچه را كه در وصف او ميگويند و منزّه و پاك است از آنچه لايق بصفات او نيست و بعضى گويند: يعنى بگو «سبحان ربى العظيم» و در حديث صحيح از پيامبر 6 آمده كه چون اين آيه نازل شد، فرمود آن را در- ركوعتان قرار دهيد

.