الحنث: بمعناى عهد شكنى و نقض عهديست كه آن را بسبب سوگندهاى غليظ مؤكد نموده.

الهيم: شتر تشنه ايست كه از آب سير نميشود براى بيمارى كه باو رسيده و مفرد آن، اهيم، و مؤنّث آن هيماء است.

تفسير آيات:

سپس خداوند سبحان اصحاب شمال را ياد نموده و گفت:

((وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ)) و ايشان كسانى هستند كه دست چپ ايشان را گرفته و بسوى جهنّم ميكشند، يا ايشان كسانى هستند كه پرونده ايشان را بدست چپشان ميگيرند، يا ايشان افرادى هستند كه حال بدبختى و پريشانى ملازمشان شده است.

((وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ)) ابن عباس و ابى مالك و مجاهد و قتاده گويند: دود سياهى كه خيلى سخت سياه است.

و بعضى گويند: يحموم كوهيست در جهنّم كه اهل آتش از تاريكى آن استغاثه و ناله ميكنند سپس اين ظل و تاريكى را تعريف نموده و گفت:

((لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ)) قتاده گويد: يعنى نه منزل خنكى است، و نه منظره و نمايشگاه خوبى است.

و بعضى گويند: نه سايه خنكى است كه در پناه آن راحت باشند براى آنكه دود جهنّم است و نه سود و نفعى دارد كه مثل آن را بخواهند و اشتهاء كنند؟

و بعضى گويند: هيچ منفعتى در آن بوجهى از وجوه نيست، و عرب هر گاه بخواهد صفت خوبى را از كسى و چيزى نفى كند از آن نفى كرم كند.